Konu Dışı

Maximum Kart’ın artık müze kartı olarak geçerli olmadığı şu günlerde “Zaten müze müze gezip de ne yapacağız, biz Cem Yılmaz izliyoruz o bize yetiyor” şeklinde düşünen arkadaşlar için bir içerik hazırladım. Bildiğiniz veya benim de uydurmuş olabileceğim üzere İş bankasının maximum kart departmının Cem Yılmaz ve diğer sanatçılar ile yapmış olduğu 4–6 reklamlık bir iş birliği (PR) anlaşması mevcuttu. Bu süreçte bankanın ve kartın kullanımını teşvik edecek ve aynı zamanda da Cem Yılmaz üzerinden bilinirliliğini artırıcı bir takım reklamlar çekildi ve basında yayımlandı. Bu reklamdan büyük bir çoğunluğu son kullanıcıya hitap eden ve direkt ürünün olduğu yerde (market, kafe v.b.) çekilmiş reklamlar olmasına rağmen içlerinden bir tanesi tamamen başka bir atmosferde çekilmişti. Sadece müze kart övmesi için bu kadar prodüksiyona ne gerek vardı diye düşünürken Cem Yılmazın böyle ilginç içerikleri çok sevdiği ve çok az kişinin anladığı ufak espiriler bıraktığı aklıma geldi. Mesela meşhur G.O.R.A filmindeki “evet evet tarafından” espirisinin bir dönem anlaşılmamış olması ve Cem Yılmazın bizatihi kendisi tarafından açıklanması sonucunda meşhur olması gibi. İşte ben de bugün sizlerle bu reklamı inceleyecek ve üzerine bir şeyler söyleyeceğim. ...

Nerede doğduğunu bilmediğimiz Grigori Rasputin isimli bu arkadaşın çocukluk yılları daha çok Sibirya geçiyor. Mavi gözleri ve etkileyici mimikleri var. Daha küçük yaştan itibaren insanları etkilemeyi ve ilgi çekmeyi başaran bir yapısı mevcut. Hatta bir keresinde yaşı küçük olmasına rağmen babasının çiftliğinden çalınan bir atı kimin çaldığını kehanet yoluyla tahmin eder. Herkes (babası da dahil) Rasputin’e inanmamış olsa da sonradan hırsız kendisi gelip suçunu itiraf eder. Bu olaydan sonra ailesi ve bütün çevresi onun gerçekten doğaüstü güçlere sahip olduğunu düşünmeye başlamıştır. ...

Bir arkadaşım bana geçtiğimiz günlerde “istemediğin veya vazgeçtiğin zaman nasıl böyle umursamaz olabiliyorsun ?” diye sordu. Arkadaşımın da merak ettigi bu konudan bahsetmek istiyorum biraz. Öncelikle bunu neden yaptım sorusuna cevap vererek başlamak istiyorum. Cevabı çok basit. Canım böyle istiyor çünkü. Bunun adına koca bir felsefe yıkmaktansa sadece öyle istediğim icin yapmak bana daha mantıklı geldi. Siz de takdir edersiniz ki sevmediğiniz bir insanla veya grup ile konuşmak istemez hatta bir adım daha ötesi görmek istemezsiniz. Ben buna bir de vazgeçtiğim seyleri de ekledim. Sonuçta simdi uyguladığım davranış tarzı ortaya çıktı. ...

Bir gün muhabbet sırasında “Çevrem çok geniştir ama arkadaşlarım azdır dostlarım ise bi’kaç tanedir.” şeklinde bir cümle kurmuşum. Etrafımda şaşkınlığa yol açan bu cümle benim için alelade bir söz değildi. Fakat o anda anlatılacak kadar da basit değildi. Eve gidip üzerinde biraz düşünüp, anlamlandırıp, örneklendirip anlatılması gerektiğini düşündüm. Ve şimdi karşınızdayım (somut olarak olmasa da) ve bugün bu konuda konuşmak istiyorum. Bu konuyu 2’e ayırıp incelemek istiyorum. İlk olarak çevreden ben ne anlıyorum, benim için ne anlam ifade ediyor bundan bahsetmek istiyorum. Bence insanın çevresi daha önce tanıştığı insanlar, tanışmamış olsa da hakkında ortalama bilgi sahibi olduğu insanlar veya da en azından aynı payda da yerleşebileceği insanlardır. Bunu söyle düşünebiliriz: üniversitede okuyorsunuz (en azından ben okuyorum) ve bir sürü insanla beraber günümüzün çoğunu geçiriyorsunuz. İlk adımda ortalama bir kısmı ile tanışıyorsunuz. Bu tanıştığınız kisi sayısı size ve arkadas grubunuza göre değişebilir. İkinci adımda gelip geçerken veya arkadas ortamında gördüğünüz, muhabbette adı geçen veyahut da kendiliğinden bir tanınırlığa sahip kişiler vardır. Bu zamana kadar tanımamışsınız demek ki daha da konuşmayacaksınız demektir. Üstelik bunlarla tanışmanız resmiyetten öteye geçmez. Zaten sizin ile olabilecekleri en iyi durumdadırlar. Fazlasını beklememek gerek. Üçüncü adımda ise belirli organizasyonlarda, önemli zamanlarda veya sizin için anlam ifade eden herhangi bir zamanda ortak paydada bir kesebileceğiniz insanlar vardır. Bunlar bir nebze vardır ama bir o kadar da yoklardır aslında. Her zaman göremezsiniz veya görmezlikten gelirsiniz. Ama işiniz düştüğünde veya lazım olduklarında -kısa veya uzun zamanlı- bir birlikteliğiniz olur. Sonrasında eski halinize iade. ...